Chemia analityczna – bufory
Bufory to ciężki dział dla adepta chemii analitycznej, zwłaszcza dla takiego pozostawionego samego sobie, muszącego mierzyć się z podręcznikami akademickimi jakie wymienione są w wykazie zalecanej literatury na stronie OlChemu. Przynajmniej takie było moje odczucie, gdy ja się tego uczyłem. Świadczyły też o tym moje wyniki na I etapie olimpiady przy moim pierwszym podejściu – zaledwie 5,75/20 pkt.
Dzisiaj post głównie dla wtajemniczonych, a same bufory z ich dogłębną analizą pokryję w materiale video. Na tę formę musimy jednak trochę poczekać, ponieważ mój pokój czeka na remont, a ostatecznie pojawi się w nim tablica, na której ładnie będzie można coś nagrać.
Do rzeczy. Zadanie jest na poziomie I etapu. Przy okazji – tak, wiem, analitycznej nie ma w tegorocznym folderze wstępnym, ale bufory są wiedzą absolutnie elementarną. Jeśli marzysz o byciu w finale, nie widzę po prostu możliwości, abyś nie posiadał tej wiedzy. Nie można ślepo trzymać się tego, co jest w folderze wstępnym. Zwłaszcza, jeśli jesteś już w 3. klasie i to Twoja ostatnia szansa na sukces. Zatem do dzieła!
Zadanie 1.
Mamy kwas benzoesowy, który zapiszemy sobie jako PhCOOH. Jego wartość \(pK_{a}=4,2\)
a) zapisz reakcję dysocjacji tego kwasu (1 pkt)
b) oblicz pH kwasu benzoesowego o stężeniu \(c=0,012 \frac{mol}{dm^{3}}\) (2 pkt)
c) zdefiniujmy \(r=\frac{[PhCOO^{-}]}{[PhCOOH]}\). Oblicz \(r\) dla dwóch różnych roztworów, jednego o \(pH=4\) a drugiego o \(pH=6\) (3 pkt)
Do \(25 \ cm^{3}\) roztworu kwasu benzoesowego (\(c=0,015 \frac{mol}{dm^{3}}\)) dodano \(17 \ cm^{3}\) roztworu NaOH (\(c=0,012 \frac{mol}{dm^{3}}\)).
d) Oblicz pH powstałego roztworu. (4 pkt)
Rozwiązanie :
a) tutaj nie ma co komentować :
\(PhCOOH \leftrightarrow PhCOO^{-} + H^{+}\)
- nie umiem zapisać takiej ładnej strzałki chemicznej, jakiej tu się powinno użyć, czyli takiej, która oznacza, że ustala się równowaga. Mam nadzieję, że wiecie o co chodzi.
b) \(K_{a} = \frac {[PhCOO^{-}][H^{+}]}{[PhCOOH]}\)
Robimy tzw. ,,tabelkę”
\(\ \ \ \ \ PhCOOH \leftrightarrow PhCOO^{-} + H^{+}\)
0,012 0 0 \(\implies \) początek dysocjacji
0,012 – x x x \(\implies\) stan równowagi
\(K_{a} = \frac {x^{2}}{0,012 – x}\)
Wstawiamy wartość \(K_{a} = 6,31\cdot 10^{-5}\) i po przekształceniu uzyskujemy takie równanie kwadratowe :
\(x^{2} + 6,31\cdot 10^{-5} – 7,572\cdot 10^{-7} = 0 \) \(\implies x = 8,39 \cdot 10^{-4}\)
Drugi wynik tego równania jest ujemny, a przecież stężenie z definicji nie może być ujemne, zatem ten wynik odrzucamy.
Skoro \(x = [H^{+}] \ to \ pH = – log \ 8,39 \cdot 10^{-4} \implies pH = 3,08 \)
c) z równania na stałą kwasową równowagi \(K_{a} \) mamy :
\(r=\frac{[PhCOO^{-}]}{[PhCOOH]} = \frac{K_{a}}{[H^{+}]}\)
- czyli dla \(pH = 4 \implies r = \frac{6,31\cdot 10^{-5}}{10^{-4}}\) i ostatecznie \(r = 0,631\)
- analogicznie dla \(pH = 6 \) otrzymamy \(r = 63,1\)
d) najtrudniejszy podpunkt. Po pierwsze, zapiszmy reakcję jaka ma miejsce :
\(PhCOOH + NaOH \rightarrow PhCOONa + H_{2}O\)
Policzmy liczbę moli na samym początku reakcji, aby określić w jakim stosunku stechiometrycznym reagują ze sobą nasze substraty :
\(n^{\circ}_{PhCOOH} = 3,75 \cdot 10^{-4} \ moli\)
\(n^{\circ}_{NaOH} = 2,04 \cdot 10^{-4} \ moli\)
Dla ścisłości – zapis \(n^{\circ}_{x} \) oznacza początkową liczbę moli związku X.
Widzimy, że w nadmiarze jest kwas benzoesowy, zatem po reakcji zostanie PhCOOH, powstanie PhCOONa, natomiast NaOH cały się zużyje, zostanie go zero.
Powstał nam więc roztwór buforowy : mieszanina PhCOOH + PhCOONa. Korzystamy zatem ze wzoru Hendersona – Hasselbalcha
\(pH = pK_{a} + log \ \frac{[PhCOONa]}{[PhCOOH]}\)
* w tej części logarytmowej mogą być zarówno stosunki stężeń jak i moli. Ja częściej używam moli, gdyż tak jest wygodniej – nie muszę wtedy przejmować się zmianą objętości, która ma miejsce, gdy mieszam dwa roztwory.
Zanim skorzystamy z tego wzoru, potrzebujemy równowagowe wartości liczby moli (lub stężeń – jeśli tak Wam wygodniej), a nie początkowych :
\(n^{k}_{PhCOOH} = 3,75 \cdot 10^{-4} – 2,04 \cdot 10^{-4} = 1,71 \cdot 10^{-4}\)
\(n^{k}_{NaOH} = 0\)
\(n^{k}_{PhCOONa} = 2,04 \cdot 10^{-4}\)
Tym razem zapis – \(n^{k}_{X}\) oznacza końcową / równowagową liczbę moli związku X.
Wstawiamy do wzoru Hendersona :
\(pH = 4,2 + log \ \frac{2,04 \cdot 10^{-4}}{1,71 \cdot 10^{-4}}\)
Otrzymujemy \(pH = 4,28\)
- podpunkt d) można zrobić nieco dokładniej i wówczas otrzymamy \([H^{+}] = 5,169 \cdot 10^{-5}\) Wówczas pH delikatnie się różni i wynosi 4,29. Jeśli kogoś interesuje ta droga dojścia do wyniku – proszę pisać w komentarzach ( a powinna interesować osobę aspirującą na dostanie się do finału).
Jest to zadanie czysto treningowe, dla osób z pewnym doświadczeniem w olimpiadzie, znających bufory, a więc raczej nie początkujących. Gdy tylko będę mógł, nagram film, w którym dogłębnie wytłumaczę :
- co to są bufory i jak je rozpoznawać?
- do czego służą te bufory
- omówię 3 wzory potrzebne do buforów ( a żadnego tak naprawdę nie trzeba znać)
- podział na bufory ,,bezpośrednie” oraz ,,ukryte”
- rozwiążemy właściwie każdy typ zadania z buforami, jakie mogą się pojawić na OlChemie.
Every aspect of the world today – even politics and international relations – is affected by chemistry. – Linus Pauling
Dodane komentarze (4)
Super wytłumaczone 🙂
Ja przerobiłem na stężeniach i wyszło mi tak samo.
A mógłbyś pokazać tę drugą drogę, gdzie wyjdzie 4,29?
Spróbuj na razie z samą podpowiedzią :
1) po pierwsze trzeba by obliczyć Q (iloraz reakcji) i zobaczyć (czyli przyrównać do stałej kwasowej), w którą stronę pójdzie reakcja (jeśli chcemy być bardzo dokładni, bo w sumie nie wiadomo, w którą stronę będzie biegła reakcja)
2) dalej zadanie idzie zrobić z tabelki : po prostu pierwsza linijka, ta początkowa ma w sobie wyliczone wcześniej ilości PhCOOH oraz PhCOO- . Reakcja dysocjacji samego kwasu PhCOOH dopiero się zaczyna, więc możemy przyjąć, że stężenie H+ jest w tym momencie zero ( lub dla ścisłości 10^ -7). Więc w tabelce, w linijce ,,początkowej” powinny się znaleźć trzy liczby : stężenia początkowe PhCOOH, PhCOO- i H+, z czego to ostatnie można pominać.
W razie wątpliwości wstawię dokładne rozwiązanie 🙂
Pozdrawiam.
sam stworzyłeś treść zadania? bardzo ciekawe, nie zły trening, mi wyniki powychodziły dobrze pomimo iż podpunkt d zrobiłem innym sposobem 😛
Tak, w pewnym momencie trzeba się przerzucić na tworzenie zadań, bo już rozwiązywać na zawodach ich nie można, to też niezła frajda. Najbardziej lubię tworzyć z nieorganicznej obliczeniowej, organicznej takiej na kombinowanie – bo to jest odwrócona rzeczywistość : ja wiem, co jest związkiem X i muszę wykombinować czy na podstawie tych danych da się do tego dojść a ja muszę udawać, że nie znam odpowiedzi oraz jeszcze fizycznej. To jak robiłeś nie ma większego znaczenia, byle wynik się zgadzał :). Pozdrawiam